گروه فرهنگ دفاع‌پرس - رسول حسنی: نزدیک به دو دهه از زمانی که شبکه نمایش خانگی پا به عرصه گذاشت می‌گذرد. در این دو دهه سریال‌های متعددی در این حوزه تولید و عرضه شده‌اند که به دلیل نداشتن سیاست‌گذاری درست نتوانسته‌اند مسیر رو به رشدی را طی کند.
شبکه نمایش خانگی هر چند به لحاظ کیفی و دستاوردهای هنری رشد چشمگیری داشته اما از حیث محتوا با آنچه که انتظار می‌رفت زاویه بسیاری با مخاطبان خود دارد. اقبال قابل توجه به برخی از آثار شبکه نمایش خانگی دلیلی موجهی نیست تا ادعای مطرح شده را نقض کند. تصویری که عمدتا در سریال‌های نمایش خانگی تولید می‌شود جز تصاویری آشنا از شهرهای ایران، نوع پوشش و نام‌ها ایرانی هیچ وجه اشتراکی با زندگی مردم ندارد. گویا سازندگان این آثار اصلا در این کشور زندگی نمی‌کنند.
سریال‌هایی به شدت تلخ، سیاه انگار، منفی‌گرا و پر از خشونت لگام گسیخته ساخته می‌شود که قرابتی با حقیت و واقعیت زندگی مردم ندارد. البته نمی‌توان و نباید انتظار داشت که فیلمساز نسبت به ناملایمات جامعه و آسیب‌های اجتماعی بی‌تفاوت باشد. اصلا فیلمساز باید چشم بیدار و منتقد ناصح جامعه باشد اما نه تا این میزان که خود تلخی‌ها را تشدید کند. تولیدکنندگان شبکه نمایش خانگی نه تنها با سیاست‌های نظام همسو نیستند که با مخاطبان خود نیز همگام و همراه نیستند.
حال آنکه در کشورهای دیگر شاهدیم این گونه آثار در حالی که آینه اقتدار کشور هستند مردم دنیا را نیز مرعوب و مجذوب کشور خود می‌کنند. آیا می‌توان انتظار داشت مردم کشورهای دیگر با دیدن سریال‌های شبکه نمایش خانگی که در ایران تولید می‌شود نسبت به ایران نگاه منفی پیدا نکنند؟
شبکه نمایش خانگی در کسوت رسانه‌ای با دامنه وسیع مخاطب، فرصتی مغتنم برای ضریب دادن به فرهنگ ایرانی اسلامی است و از سوی دیگر می‌تواند تریبونی برای تبیین ارزش‌های نظام اسلامی برای مخاطبان جهانی باشد. موضوعات متنوع و بدیعی و بکری وجود دارد که هم توانایی جذب حداکثری مخاطبان را دارد و در عین حال می‌تواند تابلویی از تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس باشد. این مهم با همدلی هنرمندان و مسئولان فرهنگی کشور محقق خواهد شد و طبعا می‌تواند زمینه تولد آثاری درخور بشود که نه تنها در داخل کشور که مخاطبان جهانی را نیز با خود همرا کند.
انتهای پیام/ 161
